Waarom kunst maken zoveel meer is dan werk

Voordat ik als trainer en coach voor creatieve ondernemers werkte, gaf ik regelmatig poëzie-workshops op scholen. Daarom was ik gevraagd voor een workshop op een basisschool in Utrecht. Ze hadden een thema-week met allerlei activiteiten in het kader van leesbevordering. Mijn workshop was er daar één van. Die dag zou ook de wethouder langskomen met een cameraploeg van de lokale televisie.

Eén van de leerlingen die deelneemt aan mijn workshop is Hamid. Hij zit achterin en kijkt wat nukkig. Maar af en toe flapt hij er ineens een hele bijdehante opmerking uit. Ik kan er wel om lachen.

Al snel valt me op dat hij talent heeft. Hij kan goed uit de voeten met mijn opdrachten en de resultaten zijn verrassend. Dus als me na afloop gevraagd wordt om een leerling aan te wijzen die zijn gedicht, voor de camera, mag voorlezen aan de wethouder, noem ik zijn naam.

Hij kijkt verrast op. “Huh… ik?” “Ja, als je wilt tenminste. Lijkt je dat leuk? Dan ben je vanavond op TV!” zeg ik. Hij glundert, en laat even zijn stoere masker zakken. Dan herpakt hij zich en antwoord nonchalant: “Dat is goed, waarom ook niet”.

Tijdens de opname gedraagt Hamid zich voorbeeldig. Hij geeft de wethouder netjes een hand, neemt schuchter de complimenten in ontvangst en verontschuldigd zich daarna: “Ik moet nu gaan, ik heb zo weer les”.

Terwijl hij terugloopt naar zijn lokaal zijn de docenten verbaasd. “Wat heb je met hem gedaan? Zo beleefd heb ik hem nog nooit gezien. En dit is ook de eerste keer dat hij zelf zijn best doet om op tijd in de les te zijn”. Blijkbaar is Hamid normaal beslist geen makkelijke leerling. Totaal anders dan wat ik van hem gezien heb.

Tja, dat kan zomaar gebeuren. Als je voor het eerst het idee hebt dat je iets kunt. Dat je op een positieve manier benaderd wordt. Dat je je gezien voelt.

Het doet me denken aan het moment dat ik dat zelf voor het eerst ervoer. Ook voor mij had dat met schrijven te maken. Ik was 10 jaar en ging op bezoek bij een nieuwe basisschool. Op mijn vorige school voelde ik me nooit echt op mijn plek. Ik had weinig aansluiting bij mijn klasgenootjes. Ik was stil en een dromer. En ik werd altijd als laatste gekozen met gym…

Toen kwam ik in een nieuwe klas, en ik vond het doodeng. Al die nieuwe kinderen die elkaar allang kenden. Maar later die dag kregen we een schrijfopdracht, en het was alsof er iets in mij openging. Als vanzelf kwamen de woorden tevoorschijn, en al snel was mijn blad vol. En het tweede. En derde.

De juf had al snel gezien dat het mij makkelijk af ging en (veel belangrijker) dat ik er plezier in had. Ik mocht mijn verhaal voorlezen en kreeg applaus van de hele klas! Pas toen besefte ik dat ik iets bijzonders had gepresteerd. Want de verhalen van de andere kinderen waren kort en lang niet zo goed. Ik voelde, voor het eerst in mijn leven, dat ik iets kón.

Dat gevoel is nooit meer verdwenen.

Natuurlijk ben ik kritischer geworden. Niet alles wat ik schrijf is goed. En ik doe mijn best om mezelf steeds te verbeteren. Maar dat ik aanleg heb, daar twijfel ik nooit aan. Het is iets waar ik altijd op kan terugvallen.

Heb jij ook een bijzonder verhaal over hoe je voor het eerst iets bijzonders neerzette op creatief gebied? Je reactie is hieronder welkom.

Maaike van Steenis

Ontvang nu het gratis e-book

10 dingen die je vandaag nog kunt doen om je inkomsten te vergroten!

Als bonus ontvang je bovendien gratis waardevolle tips en inzichten die jou helpen een succesvol bedrijf te creëren. Je kunt je hiervoor altijd weer afmelden en je gegevens worden nooit aan derden verstrekt.