Een paar weken geleden lanceerde ik een crowdfunding campagne. Ik wilde namelijk een ondernemers-spel voor kunstenaars lanceren. Zelf was ik super enthousiast over dit plan. Ook uit mijn omgeving kreeg ik positieve reacties.
Een paar enthousiaste kunstenaars uit mijn netwerk hielpen me om het spel te testen. Vrienden dachten mee over de uitvoering en promotie. Met Natascha van der Horst van Hollands Ontwerp begon ik alvast te brainstormen over de vormgeving.
Ik had dan ook best hoge verwachtingen toen mijn pagina online ging. Maar toen dat eindelijk zo was, gebeurde er weinig. Natuurlijk kwamen er donaties binnen. Maar bij lange na niet genoeg om het spel te kunnen realiseren.
En toen stond ik voor de keuze: toch doorgaan en er een flinke smak eigen geld in steken. Daar heb ik op zich geen problemen mee. Ook dat is ondernemen.
Of het idee toch maar loslaten.
Mijn gedachten schoten voortdurend heen en weer tussen die twee opties. Tot ik me realiseerde dat die gedachten vooral met angst te maken hadden. Ik was bang voor gezichtsverlies. Dat mensen me als een loser zouden zien. Maar ook vond ik het vervelend voor de mensen die mij hebben geholpen. Wat zouden zij wel niet denken…
Ik heb uiteindelijk voor loslaten gekozen. Niet omdat ik niet bereid ben om te investeren. Integendeel. Maar omdat ik deze campagne ook zie als een vorm van marktonderzoek. Is er wel behoefte aan een dergelijk spel? Zitten mijn klanten erop te wachten?
Blijkbaar niet. Of in ieder geval niet voldoende om er zoveel geld in te steken. Heel jammer. Maar ergens ook goed om daar nu achter te komen. Want uiteindelijk wordt niemand beter van een paar dozen vol spellen die bij mij in de berging staan te verstoffen.
Ik realiseerde me dat ik hiermee hetzelfde ervaar als veel van mijn coachees. Ze hebben een geweldig idee. Iets waar ze heel blij van worden. Ze willen bijvoorbeeld een CD of een boek realiseren. Maar al snel blijkt al dat er veel te weinig mensen zijn die er eentje willen kopen. En toch gaan ze koste wat kost door. Ook als ze er uiteindelijk veel uren en geld in moeten steken. Zonder dat ze daar iets voor terug zien.
En begrijp me goed: als je toch graag dat boek wilt uitbrengen of die CD wilt opnemen, moet je dat zeker doen. Gewoon voor jezelf. Maar dan is het stiekem meer een hobby-project dan je werk.
Volgens mij heeft het daarnaast ook te maken met de oordelen die de meesten van ons hebben over “opgeven”. We associëren dat met gebrek aan doorzettingsvermogen, luiheid en meer van die fraaie eigenschappen. Maar klopt dat eigenlijk wel?
Ik denk het niet. Zeker als het over ondernemerschap gaat, is het soms juist heel slim om tijdig te stoppen met iets dat niet oplevert wat je ervan verwacht.
Ook lijkt het erop of we, als er iets mislukt, ons volledig gaan identificeren met dat ene mislukte project. Terwijl dat natuurlijk onzin is. Toen mijn campagne zo slecht liep, voelde ik me even een enorme kneus. Totdat ik me realiseerde dat dat nergens op slaat.
Integendeel: mijn agenda zit momenteel behoorlijk vol met coach-afspraken en ik begin in September met een hele toffe opdracht. Ook de mastermind groep die ik binnenkort start zit al bijna vol. Genoeg om dankbaar voor te zijn dus.
Ondernemen is namelijk kansen zien en benutten. Flexibel zijn. Veel dingen uitproberen. En dan vervolgens meer doen van wat werkt. En juist minder van dat wat niet werkt. Heb jij wel eens een project gehad dat mislukte? Ben je er toen mee gestopt, of ploeterde je door? Had je achteraf misschien beter eerder kunnen stoppen? Of bleek doorgaan achteraf wel de juiste beslissing?
Je reactie is hieronder welkom.
De vraag is veeleer: Wat is een mislukking? Daaraan kunnen allerlei interpretaties worden gegeven. Overigens is een echte kunstenaar niet iemand die zich laat leiden door commerciële motieven, maar doorgaat, ongeacht het wel of niet hebben van succes; maar dat afdoen als hobbyisme….tsja? Vind dan bevrediging in hetgeen je creëert. De kachel moet natuurlijk branden, maar als je weet wat je wilt en waar je capaciteiten liggen, zal je je niet laten beïnvloeden. Gewoon keihard doorgaan dus!
Ik zie aan verschillende reacties, dat ik eveneens ben gepakt door een enkel woord. Dat geeft echter wel een verschil in opvatting aan over dit onderwerp. Hele discussie dus.
Hoi Maaike,
Wat een mooi en eerlijk artikel. Het zet me tot nadenken over mijn eigen projecten.
Ik dacht net ook: je kan het oorspronkelijke idee toch ook in een andere vorm aanbieden? Je hebt de inhoud en een structuur al klaar, alleen de vorm van een spel werkt kennelijk niet.
Misschien kan je de inhoud en structuur ook in andere vromen gieten. In meerdere brokjes als dienst of tijdens een online event bijvoorbeeld. Afijn, allerlei manieren.
Is het duidelijk wat ik bedoel?
Hoi Linda, dank je wel! Ik ben idd al aan het denken over een andere opzet. Nu even met andere dingen bezig, maar het idee laat ik dus nog niet helemaal los…
Wat fijn dat je dit deelt Maaike! Ik heb net iets soortgelijks meegemaakt: omdat ik erg weinig door theaters was geboekt, wilde ik met een soort crowdfunding boekingen realiseren. Eerst publiek zoeken, dan een theater. Het leek me een topidee! Ik wilde er aanvankelijk zelfs een heel nieuw bedrijf voor uit de grond stampen en het voor meer cabaretiers doen. Maar om maar te beginnen, startte ik een campagne bij Live On Demand (leuke website). Echter al in de beginfase waarin ik 100 emailadressen moest verzamelen, ging het moeizaam. Toen realiseerde ik me dat ik er helemaal geen zin in had om er zo aan te ‘trekken’. De tijd is niet rijp, voor mij althans. Dus nu richt ik me dit seizoen op stand-up comedy en acteren. Voelt wel opgeschoond eigenlijk!
Hoi Jennifer, dank je wel. Ik herken wat je schrijft; ik merkte ook al snel dat ik aan het “leuren” was, terwijl andere dingen die ik lanceer veel moeitelozer gaan. Altijd goed om te letten op waar je energie van krijgt, zegt een hoop!
Hi Maaike,
Wat naar! Ging alles maar zoals we willen.
Ik las je email, maar ik ben het niet met je eens dat je kunst een “hobby” kan noemen, als het publiek er niet massaal op af komt. Kunst ontleent voor mij niet haar waarde aan het aantal mensen dat het aanspreekt. Kunst kan tot een kleine groep mensen spreken, of het kan kunstenaars aan de marketingkennis en -vaardigheden ontbreken. Waar jij ze dan weer mee helpt 😉
Veel succes met je toekomstige plannen!
Maaike
Ha Maaike, dank voor je reactie. Ik merk dat sommige mensen vallen over het woord “hobby”. Ik heb dit puur bedoeld als onderscheid tussen dingen waar je geld mee verdiend en dingen waarmee dat niet zo is. Het zegt m.i. niets over de kwaliteit en de gedrevenheid van de maker. Hoop dat dit het wat duidelijker maakt!
Hoi Maaike, ik kan zo genieten van je eerlijkheid! En ja, vanwege (mogelijk) gezichtsverlies zetten veel mensen nogal eens door met iets wat niet wijs is.
Voor mijzelf kan ik niet iets bedenken wat commercieel een succes is geworden. De laatste vijftien jaar ben ik met “ondernemen” niet verder gekomen dan dingen die rijken tot kostenverslindende hobby’s. Zelfs met handel lukt het me niet. Produceren en verkopen zijn tot nu toe geen dingen geweest die me geld opbrengen. Waarschijnlijk zijn dat ook niet mijn dingen.
Met mijn vrouw hebben we samen iemand een jaar gecoacht in geloofsopbouw. Dat was op vrijwillige basis en heeft heel veel plezier gebracht en een gezamenlijke vriendin. Coachen zie ik wel als mijn ding, maar ik heb geen idee in welke “tak van sport” ik dat zou moeten zoeken, wil ik er een bron van inkomsten aan overhouden.
Hoe dan ook, ik geniet van je eerlijke verhalen Maaike, ga daar vooral mee door. Ik denk at er best veel mensen zijn die jou eerlijkheid in het (werkende) even nodig hebben!
Dank je wel, Jaap! Dat is ook precies waarom ik OOK dit wilde delen. Als “hart onder de riem” voor al die mensen die zich wel eens naar voelen als ze anderen het zoveelste succes zien posten en ze daardoor aan zichzelf gaan twijfel
Hoi Maaike,
Jammer dat het niet is gelukt met je crowdfundingsactie.
In mijn ervaring is kunstenaarschap en ondernemerschap niet altijd verenigbaar. “Meer doen van wat verkoopt” maakt geen goede kunst en “Je kunst meer zien als een hobby” omdat het niet verkoopt is voor de meeste kunstenaars geen optie. Als kunstenaar zul je ook zonder iets te verkopen je kunst wel degelijk zien als werk. Het is even waardevol als “gewoon werk” en waarschijnlijk veel bevredigender ondanks dat je er niets mee “verdient”.
Natuurlijk is het mooi als men je werk waardeert en hier graag voor wil betalen maar mijns inziens maakt dat de kunst niet beter of slechter.
Ik zie een project niet als “mislukt” omdat het niet verkoopt en zal mijn werk ook niet omschrijven als een hobby ondanks dat. Daarom ben ik kunstenaar en niet creatief ondernemer.
Eigen geld investeren is een must omdat ik er niet perse iets voor terugkrijg. Maar de overweging maken dit niet te doen omdat ik er misschien niets voor terugkrijg dat is misschien wel het verschil tussen een kunstenaar en een ondernemer…
Ha Xoes, ik zie persoonlijk “hobby” ook niet als een term die iets zegt over de kwaliteit. Ik denk dat veel kunstenaars dat wel zo ervaren, terwijl het voor mij puur gaat over het onderscheid werk – dat waar je je brood mee verdient en hobby – iets dat je (meestal) juist geld kost. Er is minder goede kunst war wel voor betaald wordt en hele goede waarvoor men niets krijgt…
Dag Maaike, jammer dat niet gelukt is, ik had al zo’n vermoeden. Toch zeg je iets wat niet helemaal klopt volgens mij. Een idee, vooral als het gaat om iets kunstzinnigs, hoeft niet altijd draagvlak te hebben bij een brede doelgroep. Het kan zijn dat jouw doelgroep dit besef nog niet heeft. Als kunstenaar ben je ook een onderzoeker, een avonturier of pionier. De weg daar naar toe is meestal geen verdienmodel. Ik heb zelf heel veel projecten ondernomen die min of meer als ‘mislukt’ kunnen worden beschouwt. Toch horen die projecten op mijn weg om tot iets anders te komen. Vergelijk het met een wandeling, terwijl je onderweg bent naar een plek kom je onderweg veel mogelijkheden tegen die zo interessant zijn dat je het uiteindelijke doel nooit zult bereiken. Het is een aloude filosofie, de weg er naar toe is belangrijker dan het doel. Ik moet als kunstenaar van alles verzinnen om mijn brood te blijven verdienen. Maar geld verdienen was nooit een doel op zich maar onderweg heb ik wel veel leuke klusjes gevonden. Toch de echte artistieke prestaties hebben mij maar weinig opgeleverd in materieel opzicht. Wel hebben ze mij heel veel levensvreugde en energie gegeven. Dat is onbetaalbaar! Lieve groet en succes Maaike
Ik ben het met je eens, Herman. Er zijn andere redenen om iets te doen of maken dan geld. Dat heb ik in dit artikel buiten beschouwing gelaten om het overzichtelijk te houden.
Hai Maaike, je schrijft “En begrijp me goed: als je toch graag dat boek wilt uitbrengen of die CD wilt opnemen, moet je dat zeker doen. Gewoon voor jezelf.
Maar dan is het stiekem meer een hobby-project dan je werk.”
Je “Maar” ben ik het hartgrondig mee oneens, vanuit mijn kunstenaarschap.
Soms is de geboorte van een kunstwerk, in dialoog zijnd onder het maken, een soort noodzaak voor jezelf. Het wil zich verzelfstandigen. Vaak vinden de kijkers het ook fantastisch. Iets anders is, dat je als kunstenaar een andere tak van sport doet bedrijven om het werk onder de aandacht te brengen, zodat je er ook nog geld mee verdient. Dat is het enige voor mij waar de schoen wringt, niet “ik” wil aandacht, maar mijn werk verdient het de wereld in te gaan. Daar moet ik meer tijd in investeren dan me lief is, helaas.. Op dat punt ben jij geweldig bezig! Je bent open, schrijft over je visioenen en die van ons erbij, bovendien nu ook waar het wringt. Ik wens je veel succes!
Dank voor je reactie. Eveline. Ik denk dat we in feite hetzelfde bedoelen… Wat ik wilde zeggen is dat het prima is om iets te maken zonder dat je er geld mee verdiend (dat kun je een hobby noemen, een noodzaak, een drang of nog anders) maar dat je dat dan wel duidelijk voor ogen moet hebben. Dan voorkom je teleurstellingen.
Het leven is een leerproces. Daarbij is het inherent dat je fouten maakt. Wie is er perfect? Als je van een fout leert of er op een andere manier je voordeel mee doet dan is het project in zekere zin gelukt.
Of ikzelf mislukkingen op mijn conto heb? Breek me de bek niet open! Maar ik heb altijd doorgezet, en nu coach ik startende cabaretiers en behoed ik ze voor de fouten die ik destijds maakte, zodat zij de ruimte hebben om hun eigen fouten te maken. Het hoort erbij. Maaike, ik geniet altijd van je E- zine!
Dank voor je mooie reactie, Arie. Ik zie het ook zeker als een waardevolle les. En probeer op mijn manier wat tegenwicht te bieden aan alle jubelverhalen op social media… niet dat die niet waardevol zijn. Maar het is maar 1 kant van de medaille.
Mooie reactie, maar… Ik zie dit niet als “fout”. Er is gewoon geen markt voor.
Jammer dat het niet gelukt is! Het leek mij wel een leuk idee. Maar als je er gaandeweg achterkomt dat er eigenlijk geen markt voor is dan is het beter om op tijd de stekker eruit te trekken dan doorgaan met iets dat waarschijnlijk toch niet succesvol wordt.
Zo’n gevoel van mislukking ligt dan voor de hand, maar dat hoort ook bij ondernemen. In Amerika kijken ze daar heel anders tegenaan dan hier. Als je daar al 3 keer failliet bent gegaan wil een investeerder juist wel met je praten. Omdat ie weet dat je dan in ieder geval op de hoogte bent van wat NIET werkt. En dat je doorzetter genoeg bent om het te blijven proberen. Mislukken heeft daar een veel minder negatieve klank dan hier.
Helemaal gelijk, Michiel! Het heeft ook veel met de profilering op social media te maken. Wat Maud ook al schreef… je ziet vooral successen voorbij komen en dat kleurt je beeld.
Hoi Maaike. In het verleden heb ik een soortgelijke ervaring gehad met het ontwerpen van een Sinterklaasspel. Een spel als een soort ganzenbord met opdrachten. Ik heb er nog een dummy van. Ik had er een paar gemaakt en bij een paar mensen uitgezet om te proberen. Die waren er enthousiast over, maar er waren er ook bij waar ik niets meer van hoorde. Het wikken en wegen wat verder te doen ken ik. Later kwam ik een initiatief tegen van twee ondernemers in Zuid-Limburg die een sinterklaasspel in de markt brachten. Dat haalde de krant nog. Ik weet niet hoe het hen vergaan is. Achteraf heb ik er geen spijt van dat ik hierin niet heb geïnvesteerd. In huiselijke kring hebben we er een paar keer plezier aan beleefd. En daar denk ik met veel plezier aan terug. Ik heb in het verleden een bescheiden ontwerp-buro gerund naast een fulltime-baan in het welzijnswerk. Ik ben nu een paar jaar met pensioen. Ik schilder tegenwoordig en heb dus nog wel van doen met “afzetgebied” voor mijn schilderijen. Het gaat nu echter vooral om het plezier dat ik er aan beleef. Als ik een schilderij verkoop geeft dat wel (extra) voldoening.
Hoi Kees, wat bijzonder dat jouw ervaringen vergelijkbaar zijn. Een spel is denk ik sowieso lastig, omdat je veel kopers nodig hebt om het rendabel te maken. Groet, Maaike
Hai Maaike, Wat jammer dat het niet is gelukt. Maar wat goed dat je er zo eerlijk en zinnig over schrijft. Ik had zelf eerlijk gezegd de indruk dat alle crowdfunding acties altijd lukten – vanwege de 3 of 4 die ik heb zien lukken op Facebook. Beetje naïef van me 🙂
Ik reageer eigenlijk vooral nu omdat ik je wil bedanken voor het cadeautje van de 2 teletrainingen. Vond het superinteressant en leuk! Dank je wel, Maud.
Hoi Maud, dat was ook precies waarom ik het wilde delen. Als iedereen altijd alleen maar zijn successen deelt, voelen we ons mislukt als het bij ons niet zo voor de wind gaat. En dat hoeft dus helemaal niet.
Fijn dat de trainingen nuttig voor je waren! Groeten, Maaike