Tijdens een coachingsgesprek met drummer Joris nemen we zijn Facebookpagina onder de loep. Hij is niet zo actief. Terwijl hij er wel van overtuigd is dat het hem veel zou kunnen opleveren.
“Maar waarom plaats je dan niet vaker een bericht?” vraag ik hem. Hij fronst. “Ja, weet je, soms voel ik me zo’n sukkel als ik op Facebook kijk. Andere muzikanten posten de ene gig na de andere. Al hun optredens lijken uitverkocht te zijn. Terwijl ik dit weekend voor een halflege zaal stond. En echt niet voor het eerst”.
Ik begrijp Joris wel. Volgens mij hebben we er allemaal wel eens last van. Het idee dat anderen veel sprankelender, interessanter en succesvoller zijn dan wijzelf. Als je Facebook mag geloven maakt iedereen voortdurend spectaculaire reizen. Zetten we dagelijks een gezond en culinair driegangenmenu op tafel voor 12 van onze beste vrienden. En halen we moeiteloos de ene geweldige opdracht na de andere binnen.
Als je dat dan leest terwijl je op een druilerige zondag in je verwassen joggingbroek op de bank een diepvriespizza wegwerkt is het contrast plotseling wel erg groot. Zeker als je je realiseert dat je deze maand nog amper wat hebt verdiend en dat een verre reis er dus voorlopig niet inzit.
Soms hoor ik mensen daarom afgeven op Facebook. Ze noemen het “nep”. En besluiten dat ze daar vooral niet aan meedoen. Maar als je erover nadenkt is het helemaal niet zo nieuw.
Dat realiseerde ik me toen ik vorige maand op vakantie was. Je maakt dan foto’s van prachtige uitzichten, knusse restaurantjes en van jezelf als je met een mojito aan het strand zit.
Maar meestal niet van je sacherijnige hoofd bij het wachten op je koffer bij de bagageband op Schiphol, de smerige badkamer in dat shabby hotel en de kilometerslange file waar je uren in hebt gestaan.
Het is typisch menselijk om vooral de spectaculaire en bijzondere momenten openbaar te willen maken. We doen er, bewust of onbewust, bijna allemaal aan mee. Als je je dat realiseert, is het niet fair om jouw leven te vergelijken met wat je voorbij ziet komen op media als Facebook. Want dat is altijd maar een stukje van de werkelijkheid. En niet zelden het meest aantrekkelijke stukje.
Ooit woonde ik een training bij, en de trainster zei iets heel waars. “Als je jezelf vergelijkt met anderen aan de hand van hun Facebookpagina, is het per definitie een oneerlijke vergelijking. Je vergelijkt namelijk de leukste versie van de ander met de dagelijkse, reële versie van jezelf. Dat ga je nooit winnen”.
En zo is het maar net.
Wat is jouw grootste ergernis op Facebook? Je reactie is hieronder welkom.
Mijn grootste Facebook-ergenis zijn de vreselijke ‘ type amen ‘ of ‘als je dit ook erg vindt, deel het dan’ posts. Zo ongepast en fout!