Van blut naar 5000 euro extra inkomsten in een maand

Twee maanden terug zat ik ineens met een behoorlijk financieel probleem. En daar schaamde ik me best wel voor. Ik, die nota bene anderen leert hoe ze meer kunnen verdienen. Die een complete online training ontwikkelde over geld.

Het was ook behoorlijk onverwachts. Zo’n periode waarin het op allerlei gebieden flink tegen zit. Een grote opdracht werd voortijdig gestopt, waardoor ik een flink bedrag aan inkomsten misliep. Een andere kleine klus ging ook niet door. Een programma dat ik lanceerde liep een stuk minder goed dan ik had verwacht.

Daarbij crashte mijn laptop. Ik mocht flink betalen om mijn data terug te krijgen. En om een nieuwe laptop te kopen. Mijn spaarsaldo slonk zienderogen. En dat terwijl ik net een behoorlijk deel ervan had uitgegeven. Aan een extra aflossing van de hypotheek. En een ander deel had vastgezet om een betere rente te krijgen.

Allemaal keuzes die op de lange termijn heel verstandig zijn. Maar op de korte termijn zorgde het voor een ernstig probleem.

Achteraf had ik beter een ruimere buffer aan kunnen houden. Die les is echt wel binnengekomen. Maar laten we eerlijk zijn: hoe waarschijnlijk is het dat je in een paar weken tijd je inkomsten met een paar duizend euro ziet dalen. En ook nog eens geconfronteerd wordt met ruim duizend euro aan onverwachte kosten. Niet heel waarschijnlijk. Maar het is wel gebeurd. That’s life.

Het stomme is, dat mijn financiële situatie er eigenlijk prima uit zag. Er liepen verschillende coachingstrajecten. Ik was bezig met een aantal mooie opdrachten. Maar dat waren allemaal dingen die pas over een aantal maanden geld zouden opleveren. En dat is lastig als je dat geld eigenlijk direct nodig hebt.

Toen kwam de bodem van mijn spaarrekening echt in zicht. En ik realiseerde me dat ik het niet ging redden. Ik wist dat er de volgende 3 maanden geen grote bedragen binnen zouden komen. En dat ik niet genoeg spaargeld had om die periode te overbruggen. Er zou namelijk nog een aardige investering aan komen.

Al mijn hele leven vind ik het waanzinnig lastig om hulp te vragen en te accepteren. Ik was dat kind dat “zelf doen” zei, voordat ze “mama” kon uitbrengen. Dat zal vast te maken hebben met mijn jeugd. Ik ben de oudste in mijn gezin en mijn moeder was M.S.-patiënte.

Die zelfstandigheid heb ik dus al vroeg aangeleerd. Ik zorgde voor mijn broertjes en zusje. Omdat er niemand anders was. Daarbij heb ik van dichtbij gezien hoe mijn lieve moeder stukje bij beetje haar zelfstandigheid verloor. En daarmee, zo leek het, steeds een beetje minder zichzelf was. Een uiterst pijnlijk proces.

Mijn weerstand om hulp te vragen zit me dus bij tijd en wijle behoorlijk in de weg. Zo ook nu. Ik weet dat mijn man ruim voldoende spaargeld heeft. En me dus probleemloos een paar duizend euro kon lenen. Zodat ik deze periode kon overbruggen. En hem terug kon betalen als ik over 3 maanden weer flink wat inkomsten zou hebben.

Ook weet ik dat hij dat zo zou doen. En mij nog steeds niet als een zielig kneusje zou zien. Juist blij zou zijn dat hij me kon helpen. Maar toch kostte het me heel wat uren piekeren en worstelen en zelfs tranen voordat ik het eindelijk vroeg. Zo hoog was die drempel voor mij.

Wat er daarna gebeurde, voelt nog steeds als een wonder. Het begon letterlijk de dag nadat ik mijn man had verteld over mijn zorgen. En hem had gevraagd of ik over een aantal weken een flink bedrag zou kunnen lenen.

Op allerlei manieren begon er geld binnen te komen. Eerst waren het kleine beetjes. Zoals een vergoeding voor een vertraagde trein van de NS van flink wat weken ervoor. Maar al snel ook grotere bedragen.

Er meldde zich een nieuwe coachee, die meteen dezelfde dag betaalde. De opdracht die eerder geannuleerd was ging toch door. Er schreven zich flink wat mensen in voor mijn online programma. Ik kreeg de bevestiging dat een serie lessen definitief door ging. Een factuur die ik moest betalen bleek een stuk lager dan ik had verwacht.

Het leek alsof ik een signaal kreeg. Ja, Maaike, je kunt het heus zelf. Maar je mág hulp vragen. Echt. Daar is niets mis mee.

De weken erop zijn er bijna geen dagen geweest dat er geen geld binnen kwam. Aanmeldingen voor mijn workshops of programma’s. Een teruggave van de belastingdienst. Een vreemde bood me een nog werkend dagkaartje aan op het station, juist toen ik een lange (en dus dure) treinreis ging maken. Of ik vond zomaar geld op straat. Ik kan het niet anders omschrijven als magisch.

Als klap op de vuurpijl de nieuwe masterclass die ik organiseerde. Binnen 2 dagen was die voor 3 kwart vol. Een signaal dat ik niet kon negeren. Ik regelde twee extra tijdstippen, waarvoor ik inmiddels ook al behoorlijk wat aanmeldingen heb.

Uiteindelijk heb ik helemaal niets hoeven lenen. Het benodigde bedrag van ongeveer 5000 euro was op allerlei wonderlijke manieren mijn kant op gekomen. Het voelde alsof dit een les was die ik nog te leren had. En dat moest blijkbaar the hard way. Tja, dat krijg je ervan als je bekend staat als behoorlijk eigenwijs 😉

Waarschijnlijk zal ik hulp vragen altijd lastig blijven vinden. Ik ken mezelf. Maar ik ben vooral enorm dankbaar voor deze ervaring. Soms is hulp vragen én aannemen het sterkste dat je kunt doen.

Hoe is hulp vragen voor jou? Heb jij het wel eens heel moeilijk gevonden? En wat gebeurde er toen je het uiteindelijk toch deed? Ik lees het heel graag hieronder.