Een welgemeend advies voor als Corona je moedeloos maakt

Tweestrijd

De laatste tijd ervaar ik regelmatig tweestrijd in mezelf. Ik merk dat ik somberder aan het worden ben. Het feit dat er steeds meer Corona-maatregelen bij komen die de vrijheid beperken, en dat de media dagelijks bomvol zorgwekkende en pessimistische berichten staan, begint zijn tol te eisen. En tegelijk vind ik dat ik niet mag klagen. Er zijn immers anderen die het veel slechter treffen. Mensen die thuiswerken moeten combineren met kinderen die niet naar school kunnen. Mensen die vanwege hun leeftijd of gezondheid bang zijn om Corona te krijgen. Mensen die veel zorgen en stress ervaren omdat hun bedrijf op omvallen staat.

Ik vind dus dat ik me niet zo mag voelen. Omdat ik beter af ben dan veel anderen. Ik heb een royale buffer en kan een flink deel van mijn werk nog steeds doen, waardoor ik geen financiële zorgen heb. Mijn gezondheid is prima. Net als die van de mensen die me dierbaar zijn. En ik probeer het gemis aan sociale en culturele activiteiten zo goed mogelijk op te vullen met alternatieven. Zo volg ik online een cursus filosofie en een poëzieworkshop, en spreek ik regelmatig af met vrienden voor een wandeling. Met mijn vaste zwemmaatje ga ik nog bijna wekelijks het water in. En hoewel de afstanden inmiddels een stuk korter zijn hebben we er nog altijd lol in.

Toch maak ik me zorgen over wat er om mij heen gebeurt. De rellen die in meerdere steden plaatsvinden. De polarisatie in de samenleving die toe lijkt te nemen. Het effect van de Corona-crisis op de culturele sector, de economie en de psychische gesteldheid van mensen op de langere termijn. De onzekerheid over of er de komende weken al wat ruimte gaat zijn voor minder maatregelen. Of dat we wellicht nog een paar maanden zo door zullen moeten.

Die tweestrijd tussen hoe ik me voel en hoe ik vind dat ik me zou moeten voelen is een lastige. Want het liefst zou ik nu een paar weken winterslaap houden. Me ingraven in mijn fijne, comfortabele bed en helemaal niets doen. Mijn ogen dichtdoen en hopen dat alles weer “normaal” is als ik ze weer open. Maar dat gevoel vind ik dus niet oké. Want ik kan deze tijd ook gebruiken voor allerlei nuttige dingen. Ik zou nieuwe trainingen kunnen ontwikkelen, kunnen gaan hardlopen, stapels boeken kunnen lezen. Ik zou zelfs een tweede boek kunnen schrijven. Maar ik vind het moeilijk me daartoe te zetten. Ik doe de gebruikelijke dingen, zoals werken met coachees en lesgeven. Maar heb niet de energie om me op allerlei nieuwe dingen te storten. En dat frustreert me.

Advies

Pas herinnerde ik me het advies van een goede vriend in een tijd dat ik het moeilijk had. Mijn moeder was kort ervoor overleden. Mijn relatie was beëindigd. Ik woonde weer alleen, in een vrijwel leeg huis. Omdat ik, toen ik ging samenwonen, het grootste deel van mijn spullen had weggegeven of verkocht. Financieel kon ik me maar net redden. Ik had allerlei grootse ideeën over “een nieuwe start maken” en wat ik allemaal zou gaan verwezenlijken. Maar ik werd volledig opgeslokt door emoties en gedoe, waardoor dat er niet echt van kwam. “Maaike” zei mijn vriend tegen mij. “Soms zijn er jaren waarin je helemaal niets hoeft te presteren. Daar hoef je gewoon alleen maar doorheen te komen. En dat is al genoeg”.

 

Ik gun jou dat je door deze periode heen komt. Dat is voldoende, echt waar. Wees lief voor jezelf. Heb jij nog een welgemeend advies om te delen?

Maaike van Steenis

Ontvang nu het gratis e-book

10 dingen die je vandaag nog kunt doen om je inkomsten te vergroten!

Als bonus ontvang je bovendien gratis waardevolle tips en inzichten die jou helpen een succesvol bedrijf te creëren. Je kunt je hiervoor altijd weer afmelden en je gegevens worden nooit aan derden verstrekt.