Ik was nog maar net gestart als zelfstandig ondernemer, toen ik een opdracht binnenhaalde als productieleider bij een theatergroep. Superblij was ik! Tot nu toe had ik enkel wat kleine fondsenwervingsklussen gedaan. Dit was een mooie kans om ervaring op te doen met iets nieuws.
Wel was ik een beetje verbaasd over de procedure. Ik dacht een sollicitatiegesprek te hebben. Maar toen ik op kantoor was leken ze hun keuze al gemaakt te hebben. Ik bleek daar te zitten om te onderhandelen over de voorwaarden. Want er moest dat weekend al gewerkt worden. Ik vertrok met een getekend contract en een takenlijst.
Als productieleider regel je alles rondom de voorstelling. Je maakt een planning, regelt ruimtes en zorgt ervoor dat alles en iedereen op het juiste moment op de juiste plek is. Podium opbouwen voor een festival? Even een heftruck huren. Doorloop? Vooraf iedereen mailen over tijd en plaats en lunch regelen. Lichtplan klaar? Even bellen met het theater of zij alles in huis hebben wat de technicus nodig heeft.
Een heel gevarieerd takenpakket dus. Dat maakt het afwisselend en uitdagend. Maar het kan er ook voor zorgen dat je ineens overal verantwoordelijk voor bent. Dat laatste bleek het geval. De artistiek leider had er nogal een handje van om mij op pad te sturen als ze weer een leuk ideetje had voor de voorstelling.
De ene keer moest één van de spelers ineens diezelfde middag nog een zwarte pantalon hebben. Liefst voor minder dan een tientje. De dag erop had ze een zak witte veren nodig. Of nepsigaretten. Of extra krachtige zaklantaarns. Dan kon ik de hele stad aflopen. Om steeds weer bij de Action te eindigen.
Voor een buitenvoorstelling was er een mobiele kantine en kleedruimte nodig. Ik belde een bedrijf voor containerverhuur, en het werd geregeld. Stiekem genoot ik ook wel een beetje van die hectiek. Geen dag hetzelfde. Maar het ging van kwaad tot erger.
Op een gegeven moment kreeg ik verzoekjes die totaal niet bij mijn takenpakket hoorden. Of ik de koelkast kon repareren. De website kon updaten. En toen ze eens geen oppas had kunnen regelen voor tijdens een repetitie, werd zoontjelief bij mij geparkeerd.
Ik werd dus verantwoordelijk gemaakt voor van alles en nog wat. Ook dingen waar ik totaal geen verstand van had. Daarnaast werkte ik voor een vast honorarium. Dus bij al die extra taken hoorde geen extra geld. Uiteindelijk heb ik de opdracht afgerond en bedankt voor een vervolgklus. Toen hoorde ik pas dat ik de tiende (!!!) productieleider was in een periode van nog geen vier jaar.
Uiteindelijk heeft deze klus me heel veel geleerd. Over niet te gretig zijn bij het aannemen van opdrachten. Duidelijker afspraken maken over taken en uren. En vooral me niet voor het blok laten zetten. Dat je ergens solliciteert, wil niet zeggen dat je al ja hebt gezegd. Je kan en mag altijd bedenktijd vragen en ergens op terug komen.
