Voor één van de adviescommissies waarvan ik voorzitter ben stond al een tijdje een vergadering gepland. Maar ineens realiseerde ik me dat ik op die dag ook een andere afspraak had die ik niet kon verplaatsen.
Ik baalde er flink van, want de vergadering op deze korte termijn verzetten gaat echt een puzzel worden. En het was ook echt een stomme fout van mijn kant. Ik was de andere afspraak vergeten in mijn offline agenda te zetten.
Het stomme is dat ik bij mezelf merkte dat mijn eerste impuls was om een smoes te verzinnen. Onverwachtse medische ingreep, iemand anders die iets had vergeten in te plannen ofzo. Lekker makkelijk.
Maar al snel besefte ik dat dat in gaat tegen wat ik belangrijk vind: namelijk accepteren dat mensen nu eenmaal soms fouten maken en dat dat meestal geen ramp is. Dat vind ik blijkbaar makkelijker bij anderen dan bij mezelf. Ik ben graag perfect. Het lukt me alleen zelden.
Het is oprecht vervelend dat de hele commissie nu de agenda’s opnieuw moet trekken, maar het is ook weer niet zo dat het hele culturele veld in de betreffende gemeente nu op zijn gat ligt. Zo belangrijk ben ik ook weer niet. Gelukkig 😉
Ik stuurde een mail naar de commissie waarin ik aangaf wat er aan de hand was. Met excuses erin. Ik onderdrukte de neiging er iets vergoeilijkends aan toe te voegen (“jullie weten dat dit niet mijn gebruikelijke werkwijze is”). En ik nam wat lekkers mee naar de vergadering. Dat kan nooit kwaad.
Je reactie is welkom hieronder!
