In mijn eerdere E-zines vertelde ik al dat ik deze zomer voor het eerst een 10 kilometer zwemtocht zou gaan doen. Dat is gelukt! Inmiddels is het alweer een maand of 2 geleden dat ik ongeveer 4 uur in het water van de Haarrijnse plas lag. Een beetje langer dan ik had gehoopt, want er was best wat stroming.
En hoewel het zwemmen in open water een stuk interessanter is dan in een zwembad (je komt nog wel eens een dikke karper tegen en voor zwanen met jongen is het oppassen geblazen) heb je vooral ook veel tijd om je gedachten te laten gaan.
Onlangs gaf ik een lezing voor een groep creatieve ondernemers. Het onderwerp was mijn boek Tussen Kunst en Cash dat alweer 2 jaar geleden is verschenen. Na afloop van de lezing vroeg 1 van de aanwezigen me waarom ik zelf een boek wilde schrijven. Er zijn immers al zoveel boeken over marketing en ondernemerschap. Zou eentje extra nu echt wat toevoegen?
Ik snap die vraag maar al te goed. Volgens mij zijn er weinig onderwerpen waarover zoveel boeken te krijgen zijn als marketing en ondernemen. Alleen: er zijn er maar weinig die specifiek gaan over ondernemen in de culturele sector.
Is dat dan echt zo anders dan ondernemen voor (ik noem maar wat) mensen met een massage-salon of een administratiekantoor? In een hoop opzichten niet. Maar er zijn een paar wezenlijke verschillen.
Het grootste verschil is dat je, als autonoom kunstenaar, eigenlijk nooit werkt op basis van een concrete vraag. Je maakt een kunstwerk, schrijft een theaterstuk of een compositie omdat JIJ dit wilt maken. Je denkt daarbij waarschijnlijk in eerste instantie helemaal niet zo na over je klant.
In de meeste marketingboeken gaat men ervan uit dat je, als ondernemer, met jouw product of dienst een probleem oplost. Jouw klant heeft last van dit probleem, en jij bent degene die hem ervan af helpt.
Bij de massagesalon is het probleem bijvoorbeeld dat de klant rugklachten heeft. De boekhouder helpt mensen die zelf onvoldoende kennis hiervoor hebben met hun belastingaangifte.
Veel kunstenaars lopen vast in deze manier van denken. Ze hebben geen idee welk probleem ze nu eigenlijk oplossen. “Ik maak kunst, mensen vinden het mooi en kijken er graag naar. Maar een probleem los ik er niet mee op” denken ze dan.
In mijn trainingen gebruik ik daarom ook vaak de term verlangen. Het is niet noodzakelijk dat je met jouw werk een specifiek probleem aanpakt. Maar het is wel belangrijk dat mensen verlangen ervaren. Naar die blikvanger in hun woonkamer. Of naar het bezoeken van een voorstelling met hun geliefde.
Voor toegepaste creatieve beroepen (bijvoorbeeld ontwerpers, tekstschrijvers, vormgevers) geldt dat overigens niet. Zij lossen wel degelijk een probleem op. Dat vraagt om een andere insteek qua marketing.
In mijn boek bespreek ik zowel voorbeelden uit de autonome- als uit de toegepaste kunst. De tips die erin staan zijn voor beide groepen toepasbaar. Nieuwsgierig geworden? Vraag dan hier GRATIS de eerste 3 hoofdstukken aan.
Tot welke groep creatieven behoor jij? En hoe beïnvloedt dat de manier waarop jij jezelf promoot?
