Er moet me even iets van het hart. Ik kom vaak creatieven tegen die ontevreden zijn over hun opdrachtgevers. En dan in het bijzonder over de betaling. Die is vaak erg laag. En dat terwijl er veel verwacht wordt.
Muziekdocenten worden geacht in hun vrije tijd op te komen draven voor een leerlingenconcert. Aan een ontwerpopdracht blijken plotseling veel extra eisen te zitten die vooraf niet zijn gecommuniceerd. Voor een theaterstuk zijn plotseling extra repetities nodig.
Tarieven in de creatieve sector zijn vaak behoorlijk laag. Als je dan ook nog extra uren maakt die niet betaald worden, blijft er wel heel weinig over. Tijdens bijeenkomsten zijn deze situaties vaak onderwerp van gesprek. Toch zijn er maar weinig creatieven die dit daadwerkelijk bespreekbaar maken met de persoon die er wat aan kan doen: de opdrachtgever. “Het is slikken of stikken” lijkt men te denken. Je wilt immers niet bekend staan als die zeurpiet die altijd moeilijk doet over de centen.
Ook ik wordt regelmatig geconfronteerd met situaties waarbij opdrachtgevers dingen van mij verwachten, die mij extra werk opleveren. Alleen heb ik er de gewoonte van gemaakt dit wel bespreekbaar te maken.
Als startend ondernemer moest ik mezelf echt even ergens over heen stappen om deze gewoonte aan te leren. “Ik wil niet degene zijn die altijd loopt te zeuren over geld” dacht ik. Tot ik me realiseerde dat het eigenlijk precies omgekeerd is. Als jouw opdrachtgever verwacht dat je wel even een aantal extra uren aan de slag gaat voor hetzelfde honorarium, is hij feitelijk degene die moeilijk doet over geld.
En wat me vooral opvalt… we nemen aan dat een opdrachtgever niet bereid is om extra te betalen. Maar is dat ook zo? Vaak niet. Ik kan tenminste talloze voorbeelden opnoemen van situaties waarin ik het aankaartte, en het uiteindelijk geen probleem bleek te zijn. Zomaar wat voorbeelden van de afgelopen paar weken:
- Een vaste opdrachtgever betaalde al ruim 5 jaar hetzelfde tarief. Toen ik dit ter sprake bracht, was er ineens een forse verhoging mogelijk.
- Door een fout van de organisatie ging er een les niet door en kwam ik voor niets. De les werd verplaatst. Toen ik aangaf wel graag beide lessen (de uitgevallen les en de nieuw geplande) te willen factureren was dat geen probleem.
- Een opdracht bleek anderhalf keer zoveel tijd te kosten als door de opdrachtgever aangegeven. Ik bracht dit ter sprake, en kon uiteindelijk alle gewerkte uren in rekening brengen.
Deze situaties hebben één ding met elkaar gemeen: ik moest het wel zelf bespreekbaar maken. Als ik dat niet had gedaan (en lekker was blijven klagen tegen mijn vakgenoten) was er niets gebeurd.
Natuurlijk zou het heel fijn zijn als een opdrachtgever zoiets zelf ter sprake brengt… maar dat is helaas vaak niet het geval. Het is dus aan jou als ondernemer om goed voor jezelf te zorgen. Dat is niet egoïstisch. Dat is normaal.
En mocht je dat lastig vinden, bedenk je dan het volgende: je doet het niet alleen voor jezelf. Door op te komen voor je eigen belangen, laat je zien dat het heel gewoon is om dit soort dingen te bespreken. Trek dus maar lekker die waffel open. Voor jezelf, en voor je collega’s!
Heb jij wel eens een situatie meegemaakt waarin je opdrachtgever uiteindelijk best bereid bleek om meer te betalen voor extra werk? Of juist niet? Ik zou het super vinden als je jouw ervaring deelt!
