Twee weken geleden was de laatste trainingsdag van de Academie voor Creatief Ondernemen. We sloten gezamenlijk af met een borrel op het terras. Zo zittend in de zon met een drankje hadden we het over de maffe gedachten die je als ondernemer soms dwars kunnen zitten. Na een paar wijntjes durf je die ineens wel te delen. En dan blijken ze stiekem behoorlijk herkenbaar…
Ik vertelde over die keer dat ik een mail kreeg van het bedrijf waarbij ik mijn website gehost heb. Over een update. Ik scande de mail vluchtig. Ik moest iets doen. Het moest voor een bepaalde datum.
Onmiddellijk begonnen er allerlei stemmetjes in mijn hoofd te roeptoeteren. “Dit is vast heel ingewikkeld”. “Ik heb hier heeeeeeelemaal geen zin in nu”. “Als ik het fout doe, ontploft mijn site ben ik uren en duizenden euro’s verder om alles weer werkend te krijgen”.
Dus ik deed wat veel mensen in een dergelijke situatie doen. Ik klikte de mail weg en ging over tot de orde van de dag. Het digitale equivalent van je vingers in je oren stoppen en heel hard “Traaalalalala… Ik hoor je lekker niet!!!” roepen.
Twee weken later kreeg ik opnieuw een mailtje. De datum van de update kwam dichterbij en ik moest iets… en wel binnen twee weken… Opnieuw klikte ik de mail weg. Ik had immers nog alle tijd. Maar ergens in mijn achterhoofd bleef het stemmetje hardnekkig doorzeuren.
Twee mailtjes (met steeds dringender toon) verder overwoog ik de mail maar in zijn geheel door te sturen naar mijn assistente. Zij wist er vast raad mee. En dan was ik ervan af. Maar ergens voelde dat ook weer zo suf. Ik had het immers niet eens zelf geprobeerd.
Ik zuchtte eens diep, schonk een kop thee in, en klikte de allereerste mail open. Dit keer las ik hem heel aandachtig. Ik wilde immers weten wat het was dat ik moest doen. Tot mijn verbijstering, hoefde ik alleen een link aan te klikken.
Dat was alles.
Op dat moment voelde ik me een enorme kneus. Want ik had van een piepklein mugje, een gigantische olifant gemaakt.
Ik realiseerde me, dat dat hele proces zich in mijn eigen hoofd had afgespeeld. Dat het enkel mijn eigen gedachten waren die van iets heel simpels een enorm ingewikkeld en zwaar ding maakten. En dat dat totaal onnodig was.
Nu kan ik erom lachen. Stel je voor dat ik daadwerkelijk iemand anders gevraagd zou hebben dit klusje voor mij te doen. Dat zou wel heel suf zijn geweest.
En ik lees voortaan mijn mails eerst voordat ik concludeer dat het om iets moeilijks en tijdrovends gaat. Dat scheelt een hoop stress!
Welke irreële gedachten zitten jou soms dwars als ondernemer? Ik zou het heel dapper vinden als je die durft te delen.
