“It takes 20 years to make an overnight success”
Een bekende uitspraak van de Amerikaanse zanger en komiek Eddie Cantor. En zo waar.
Voor de buitenwereld lijkt het soms alsof die kunstenaar, artiest of topdesigner er plotseling gewoon is. Alsof hij op een dag in een opwelling een schetsboek of microfoon pakte. En meteen iets briljants tevoorschijn toverde.
Toevallig gebeurde dat ook nog eens in het bijzijn van een talentscout, een platenbaas of de directeur van een multinational. Die hem uiteraard meteen een contract onder de neus duwde. Of een vet betaalde klus aanboden.
Het grote publiek ziet niet de honderden eenzame uren in het atelier. De verkrampte vingers na dagen priegelen. De botte afwijzingen bij audities. De RSI-hand en de maagklachten van te veel te sterke koffie uit plastic bekertjes.
Maar wij weten beter. De meesten van ons moeten heel veel investeren voor het tot een doorbraak(je) komt. En dan voel je je soms tekort gedaan als iemand je behandeld alsof het je allemaal plotseling komt aanwaaien. Alsof je er geen moeite voor doet.
Want zij waren er niet bij toen je met trillende vingers die achteraf-toch-niet-zo-heel-briljante solo speelde voor wel 3 man publiek. Je vader, je moeder en je vriendinnetje. Toen je de zoveelste afwijzing binnen kreeg wanneer je gereageerd had op een toffe klus. Of die keer dat je meedeed aan de plaatselijke atelierroute. En de hele dag klaar zat in je beste kloffie. En er niemand langs kwam.
Het overkomt mij ook. Mensen die zien dat ik veel klanten heb. Als spreker gevraagd wordt op grote congressen. Daar ook goed voor betaald krijg. Maar die voor het gemak even vergeten dat ik ook (nog steeds!) hard werk aan mijn naamsbekendheid. Door al jarenlang elke 2 weken mijn E-zine te versturen. Door onbetaalde lezingen te geven om mijn netwerk te vergroten. Door mezelf voortdurend op allerlei manieren zichtbaar te maken.
Natuurlijk speelt geluk en talent een rol. Soms ben je gewoon de juiste persoon op de juiste plaats. Maar veel belangrijker is het om stapje voor stapje te werken aan het opbouwen van je naam. Om jezelf te laten zien. Bekendheid op te bouwen.
Want mensen moeten allereerst weten dat je bestaat. Dan pas kan de kwaliteit van je werk een podium krijgen. Daarna moet je ervoor zorgen dat je ook in hun geheugen blijft hangen. Door voortdurend de relatie te onderhouden. Te blijven informeren en verrassen. Steeds opnieuw.
Zorg dat je authentiek en aansprekend bent. En vooral ook consistent. Dan kan het op een dag “plotseling” gebeuren. Dan wordt je opgepikt. Je wordt gezien en gehoord en je krijgt ineens “spontaan” klanten. Maar tot het zover is, zal je daar zelf voor aan de bak moeten.
Heb jij ook een lange weg af gelegd voordat je was waar je nu bent? Dan ben ik erg benieuwd naar jouw ervaring. Je bent van harte welkom om die te delen hieronder op mijn website.
De lange weg om te komen waar je wilt zijn…
Tien jaar geleden viel van het ene op het andere moment Het Kwartje… Werd ik van grafisch ontwerper -ik was toen zo’n bijna 40 jaar hiermee doende, Verhalenverteller. Werd ik weer gelukkig, begon weer te stralen en verdiende nauwelijks het brood op de bekende plank. Maar vooral keihard werken, veel de kranten halen met free publicity, veel facebooken en twitteren en een lieve geduldige vrouw die zag dat weinig verdienen wel een gered huwelijk opleverde zorgde uiteindelijk voor naamsbekendheid in de stad en later in de regio n weer later kent men mij als verhalenverteller bijna overal, behalve in Limburg… Nou ja, dat hoeft dan niet 😉
Maar pas begin dit jaar, bij mijn benoeming als Provinciedichter van Overijssel komt er ineens vaart in. Zowel om op te treden als verteller als te komen voordragen. En eerlijkheid gebied te zeggen dat ik financieel nu wat ‘rust’ heb dankzij … AOW en een heel piepklein persioentje. Voorlopig ben ik nog niet uitverteld en -gedicht…