Een tijdje terug keek ik de film “Miss Potter” over Beatrix Potter, de tekenares van de bekende serie boekjes over Peter Rabbit. Hoe zij met haar tekeningen leurde, met wat geluk een uitgever trof die het aandurfde en hoe haar boekjes een enorm succes werden.
Uiteindelijk ontdekte ze hoe de royalties van haar boekjes haar een fortuin hadden opgeleverd. En kocht ze een eigen huis (voor een vrouw in die tijd was dat best bijzonder). Naast de boekjes werden op haar initiatief onder meer poppen, behang en zelfs serviesgoed met haar tekeningen verkocht.
Ook kocht ze verschillende stukken land in het Lake District, om te voorkomen dat de grond in handen van projectontwikkelaars zou vallen. Na haar overlijden werd de grond aan de overheid geschonken als beschermd natuurgebied. Zo leverde ze een belangrijke bijdrage aan natuurbehoud.
De film zal vast niet 100% waarheidsgetrouw zijn, maar de dingen die ik hier beschrijf zijn wel degelijk feiten. Ik vind dat dus heel inspirerend. Hoe een vrouw in die tijd haar eigen weg gaat en haar talent inzet voor iets moois. En hoe de door haar gecreëerde figuren als Peter Rabbit en Jeremy Fisher nog steeds populair zijn.
Beatrix Potter is voor mij een lichtend voorbeeld. Haar creativiteit, moed en liefde voor de natuur, dieren en planten vind ik bewonderenswaardig.
Ik volg haar in zoverre dat ik, onafhankelijk, via lesgeven, kunst beoefenen en schrijven een huis en tuin heb kunnen verwerven.
Maar vooral haar pogingen om de natuur voorrang te geven op zakelijke belangen, intrigeert mij en doet mij dromen van een gelijkaardige actie om een groene parel te sparen voor de toekomst.