Twee weken geleden gaf ik een korte workshop tijdens een netwerkbijeenkomst voor jonge theatermakers in Rotterdam. De opdracht was vrij vaag: kun je een uurtje iets doen met deze makers voordat de borrel begint. Daar kwam het ongeveer op neer.
Zulk soort verzoeken krijg ik wel vaker. En ik snap het ook. De organisatie wil wat extra’s bieden aan de deelnemers. Alleen een borrel is ook weer zo kaal. Eerst samen iets doen maakt de stap naar met elkaar in gesprek gaan tijdens de borrel kleiner. Maar het maakt dan feitelijk niet zo heel veel uit wat het onderwerp is. Zo lang het aansluit op de doelgroep, is het eigenlijk al snel prima.
Toen ik nadacht over de invulling van mijn workshop, bedacht ik me dat ik vooral interactie tussen de deelnemers wilde stimuleren. Het doel van de bijeenkomst was immers om met elkaar in contact te komen. En als ik tijdens mijn workshop al kan zorgen voor een start daarmee, is dat waarschijnlijk precies wat ze willen.
Ik bedacht een opzet met veel reflectievragen waarover de deelnemers in duo’s of groepjes samen zouden uitwisselen. Op die manier ontstaan al gesprekken. En is de drempel om elkaar tijdens de borrel aan te spreken veel lager.
Toen ik klaar was met de voorbereiding realiseerde ik me dat ik tijdens deze korte workshop maar heel weinig kennis ging delen. En door de gekozen opzet was ik ook nog eens supersnel klaar met voorbereiden. En er begon van binnen een stemmetje te piepen…
“Goh, lekker makkelijk dit, nu al klaar? Dat kan toch nooit veel voorstellen. Ze verwachten vast dat je een hele berg informatie gaat delen met marketingtheorieën en tig slides enzo. Dit is wel heel simpel.”
Even overwoog ik de boel helemaal om te gooien en opnieuw te beginnen. Maar dan met een hele berg theorie erin en minder ruimte voor gesprekken. Ik kon mezelf net op tijd tot de orde roepen.
Hoezo makkelijk? Ik had deze keuze bewust gemaakt omdat ik het idee had dat dit het beste aansluit bij het doel van de bijeenkomst. Dan is het toch raar om het te wijzigen in iets dat minder goed past, alleen maar omdat ik zelf denk dat het meer tijd had moeten kosten. Dat slaat helemaal nergens op.
Lang verhaal kort: de workshop was een succes, de deelnemers raakten op een ongedwongen manier in gesprek én ze waren na afloop heel enthousiast over de inzichten die ze op hadden gedaan. De organisatie was tevreden.
Prachtig! ZO herkenbaar als fotograaf. Soms wil je dingen mooier maken en ingewikkelder, terwijl dat helemaal het doel van de klant niet was. Of zelfs een ingewikkelder concept helemaal niet ziet. De klant was happy en en dat ging goed 🙂
Hallo Erik, ik kan me voorstellen dat je dit als fotograaf ook herkent! Uiteindelijk laat creativiteit zich lastig beteugelen 😉